آسانسور روملس چیست؟

آسانسور روملس که به اختصار به آن آسانسور MRL نیز می‌گویند نوع خاصی از آسانسور کششی یا هیدرولیکی است که نیاز به اتاقی به عنوان موتورخانه ندارند. این نوع آسانسور برای ساختمان‌هایی مناسب است که فضای کافی برای ساختن موتورخانه را ندارند یا که آسانسور در پشت بام توقف دارد

همه چیز در مورد آسانسور بدون موتورخانه

با استفاده گسترده‌ای که امروزه در ساختمان‌های چند طبقه از آسانسور می‌شود، کسی پیدا نمی‌شود که نداند آسانسور چیست. آسانسورها برای کار کردن نیاز به یک موتور دارند که نوع موتور آسانسورها با توجه به هیدرولیکی بودن یا کششی بودن آن‌ها متفاوت است. حال در هر دوی این آسانسورها، موتور می‌تواند درون موتورخانه قرار بگیرد یا می‌تواند اصلا موتورخانه‌ای نداشته باشد و موتور درون همان چاه آسانسور باشد.

این که برای موتور آسانسور موتورخانه‌ای در نظر گرفته شود یا نه، بستگی به شرایط ساختمان دارد و این که آیا فضای کافی برای احداث موتورخانه در پشت بام وجود دارد یا نه. به آسانسورهایی که فضای جداگانه برای موتورخانه ندارند، آسانسور روملس یا آسانسور بدون موتورخانه گفته می‌شود. موتور این آسانسورها در داخل چاله و در زیر سقف قرار می‌گیرد و تابلو فرمان آن‌ها در بالاترین طبقه‌ای که آسانسور در آن توقف دارد نصب می‌شود.

امروزه برای آسانسور روملس از سیستم گیرلس استفاده می‌شود و از همین روی به آن‌ها آسانسورهای گیرلس بدون موتورخانه هم می‌گویند. استفاده از سیستم گیرلس باعث شده است که برخی مشکلات آسانسورهای روملس برطرف شود. به این ترتیب که کابین این آسانسورها دیگر لرزشی ندارد، مصرف انرژی آن‌ها کاهش پیدا کرده است و از آن‌ها می‌توان برای ساختمان‌های پر رفت و آمد نیز استفاده کرد.

مشخصات آسانسور روملس

برای نصب آسانسور روملس می‌بایست به مشخصات آن دقت و آن‌ها را به درستی اجرا کرد. ویژگی‌های آسانسورهای بدون موتورخانه عبارتند از:

  • به این دلیل که موتورهای گیرلس نسبت به موتور گیربکس فضای کمتری استفاده می‌کنند، برای آسانسور روملس از موتور گیرلس استفاده می‌شود. موتور این آسانسورها دو به سبک هستند و برای این که کابین با سرعت یک متر بر ثانیه حرکت کند، باید موتور با سرعت دو متر بر ثانیه کار کند.
  • فیکسینگ سر بکسل آسانسور گیرلس بدون موتورخانه هم تراز موتور و در بالاترین قسمت چاه در زیر سقف قرار می‌گیرد. به بیان ساده‌تر بعد از فیکس کرد یک سمت سر بکسل و رد کردن آن به ترتیب از روی فلکه هرزگرد وزنه و فلکه موتور و فلکه هرزگرد کابین، سر دیگر آن در تراز کلاف پایه‌ی موتور وصل می‌شود.
  • فاصله اورهد آسانسور بدون موتورخانه از کف تمام شده بالاترین توقف حداقل ۴۸۰ سانتی‌متر است. برای کلاف پایه‌ی موتور باید از ناودانی‌ یا تیرآهن‌های شماره ۱۸ یا ۲۰ استفاده کرد و این ناودانی‌ها باید به طور کامل دور نبشی ستون‌های آهنکشی بچرخند و بار تمامی قطعات بف علاوه‌ی بار مسافرها روی آن است.
  • در آسانسور با سرعت یک متر بر ثانیه، باید کف تمام شده ی بالاترین ایستگاه از روی کلاف پایه‌ی موتورخانه ۳۸۰ سانتی متر فاصله داشته باشد. و با توجه به فاصله ۴۸۰ سانتی‌متری اورهد، ای یک متر باقی‌مانده به موتور آسانسور اختصاص داده می‌شود. با افزایش سرعت، ارتفاع اورهد نیز افزایش پیدا می‌کند.

مزایای آسانسور روملس

  • نیاز به فضای کمتر: چون این آسانسورها به موتورخانه نیازی ندارند،نسبت به سایر آسانسورها به  فضای کمتری نیاز دارند و می‌توان از آن‌ها در ساختمان‌های کوچک و متوسط نیز استفاده کرد.
  • مصرف کم انرژی: مصرف انرژی آسانسور گیرلس بدون موتورخانه بسیار کمتر از آسانسورهای هیدرولیک استاندارد است.
  • حرکت نرم و روان و صدای کم
  • امکان نصب در ساختمان‌های قدیمی: از آن‌جا که این آسانسورها به موتورخانه نیاز ندارند، برای استفاده در ساختمان‌های قدیمی که جایی برای موتورخانه ندارند گزینه بسیار خوبی هستند.
  • مناسب سرای ساختمان‌هایی با ترافیک بالا 

معایب آسانسور روملس

  • آلودگی صوتی: آسانسورهای روملس سروصدای زیادی تولید می‌کنند. البته استفاده از سیستم گیرلس تا حد زیادی باعث رفع این مشکل شده است، اما به طور کامل آن را برطرف نکرده است.
  • آسیب‌پذیری در مقابل دما: آسانسورهای بدون موتورخانه مقاومت خوبی در برابر دما ندارند و با قرار گرفتن در معرض دمایی بیش از حد توان خود، دچار مغناطیس‌زدایی می‌شوند. که این امر باعث می‌شود عملکرد آسانسور با مشکل روبه‌رو شود.
  • مشکلات سرویس و نگهداری: به دلیل این که آسانسور روملس فضایی جداگانه برای موتور خود ندارد، دسترسی به موتور آن سخت است و در صورت بروز مشکل، یا در هنگام سرویس‌های دوره‌ای این کار به سختی صورت می‌گیرد.
  • مصرف برق در حالت آماده به کار

اجرای آسانسور بدون موتورخانه

  1. اولین مورد که پیش از انجام هر کاری باید در نظر داشته باشید رعایت قوانین و مقررات است.
  2. باید با توجه به نوع کاربری ساختمان و میزان رفت و آمد ساختمان ابعادی که برای کابین آسانسور نیاز است را مشخص کنید. سپس با توجه به ابعاد کابین، ابعاد چاله آسانسور را نیز مشخص کنید.
  3. طراحان باید با توجه به ابعاد چاله‌ی آسانسور، جای آن را در ساختمان مشخص کرده و خالی بگذارند
  4. افراد متخصص نصب آسانسور نگهدارنده ریل‌ها را در دیواره‌ی چاه آسانسور نصب می‌کنند.
  5. ریل‌ها در سر جای خود نصب می‌شوند.
  6. کابین و قطعات متصل به آن در چاه آسانسور قرار می‌گیرند.
  7. درب طبقات و دکمه‌ی فراخوان آسانسور در هر طبقه نصب می‌شود.