مکانیزم عملکرد این موتورها به این صورت است که انرژی الکتریکی اولیه را که از طریق موتور الکتریکی تامین شده بود، به توان مکانیکی که در سیستم انتقال قدرت استفاده می‌شود تبدیل می‌کند. آسانسورها معمولا از یک موتور الکتریکی و یک گیربکس حلزونی تشکیل شده‌اند که گیربکس‌های حلزونی شامل یک چرخ دنده مارادون و یک چرخ دنده‌ی حلزونی هستند. این چرخ دنده‌ها نه تنها سرعت کشش پولی را کاهش می‌دهند، بلکه می‌توانند جهت چرخش آن را نیز تغییر دهند. کاهش سرعت چرخش که به وسیله‌ی گیربکس کاهنده‌ی سرعت انجام می‌شود، سبب افزایش گشتاور خروجی خواهد شد.

در نتیجه‌ی این عملیات، این توانایی در آن به وجود می‌آید که اشیای سنگین تری را با توجه به قطر پولی، بلند و جا به جا کند. دلیل به کارگیری گیربکس حلزونی در کاربری اسانسور به این دلیل است که فشرده بوده و توانایی ایستادگی بیشتری را در برابر بارهای ضربه‌ای دارد. علاوه بر این، می‌تواند به راحتی با شفت موتور آسانسور کوپل شود. نسبت تبدیل گیربکس حلزونی به کار رفته در موتور آسانسورها معمولا بین ۱۲ تا ۳۰ می‌باشد.

به محض اینکه دکمه‌ی طبقات فشرده می‌شود، الکتروموتور راه اندازی شده و گیربکس سبب جا به جایی سیم بکسل می‌شود و وزنه‌ی تعادل خلاف جهت کابین شروع به حرکت می‌کند. بنابراین در این نوع گیربکس‌ها تنها الکتروگیربکس سبب حرکت سیم بکسل نخواهد شد، بلکه وزنه‌ی تعادل به حرکت آن کمک خواهد کرد.

نحوه‌ی عملکرد موتور گیربکس آسانسور به این صورت است که توان مکانیکی اولیه را به توان مکانیکی قابل استفاده در سیستم تبدیل می‌کند. اصطکاکی که بین طناب و شیار قرقره‌های روی پولی وجود دارد، سبب ایجاد نیروی کششی بین درایو کششی و طناب خواهد شد.